КАРАЧКЫ «огородное пугало; пугало» < гом. кыпч. қарачқы (нуг., каз., к.-калп. қарашқы) id., алт. карачкы, хак. харасхы «кара тап; караңгылык, карамык», к. ш. ук үзб. (ЎХШЛ: 156) қаратқы, аз. (АДДС: 116) ғаратчу, ком. қаранчқы, к.-балк. қаранчқа, қаранчха «силуэт, сөкәт», «карачкы». К. ш. ук Карач.