КАРАЧА’ I«нечто чёрное; чёрный, бедный; чернь» ~ каз. қараша, кырг. қарача «кара эштә хезмәтче» һ.б. < кара-ча (исем). Төрки телләрдә карача төрле мәгъ. очрый. Мәс., кр.-тат. қарача «болан төре» (тат. «Ары да килер карача, бире дә килер карача. Тал төбендә тонык су тондырып эчәр карача» дигән табышмакта шул булса кирәк).