КАРА-У «смотреть, наблюдать; осмотреть; присмотреть, воспитывать младенцев», «пытаться» < гом. кыпч., уйг., алт. қара-, тув., хак. кара-, як. харай-, төркм. (ТДГДС: 51) ғара- id. Угыз телләрендә сирәк очрый, чув. телендә юк һәм бу сүзне монг. телләреннән алынма дип карыйлар (Räsänen 1969: 235) к. монг. хараа- < qaraa- «карау, күзәтү» > гом. тунг. (ССТМЯ I: 380) қара-, қарай- id. Будагов II: 47; ЭСТЯ V: 288–289.

Дерив.: карал-у, каран-у, караш-у, карат-у; кара «игътибар ит!»; караш, карама-у (аерым мәгънәле). К. Каравыл, Карай, Карак, Карамак, Карата.