КАРАН Iдиал. «незамерзающий зимой водный источник; проталина» кара сүзеннән булса кирәк (к. ЭСТЯ V: 298), к. башк. қаран, алт. каранты «каран». Чаг. рус. диал. харасун < монг., бур. харан усун «кара су», «каран». к. Аникин: 611. Чув. хуран < хоран «карамчык» ~ гом. кыпч. қараң «карамчык» икенче сүз. Топонимикада Каран тур. Гарипова 1998: 381–382. |