КАРАМА «вяз» > удм. куромо, корома, чув. хорама > хурама id. < гом. кыпч., к. каз. (ҚТДС: 194), алт. қарама id., каз., к.-калп. үзб. (ЎХШЛ: 156) қараман «арба, чана карамасы», «каты карагач» ← *қарыма ← *кар-, *кары- (к. Карыш-у ) «бәйләү (караманың яшь ботаклары агач детальләрне беркетү өчен кулланылып килгән)», чаг. мар. шоло «карама агачы; чана һ.б. карамасы», фин. paju id., рус. вяз id. (шуннан «вязать»). Räsänen 1969: 236; Федотов II: 264–265 (кирәкмәгән этимология китерә); ЭСТЯ V: 296 (материалы ярлы, кара сүзеннән чыгып аңлатыла – бу дөрес түгел); ДАУ I: 108.

Дерив.: карамалы, карамасыз; карамалык (төрле мәгъ.); карамала-у.