КАПЧЫК, диал. капцык «мешок» < гом. кыпч., госм. қапчық (> башк. қапсық, нуг., каз. қапшық), чыгт., уйг., бор. төрки (ДТС: 420–421) qapčuq, аз. ғапчағ «(тире) капчык», алт. қапчық, тув. хапчық «чунтай (күкәй капчыгы)» ← қап . Күрәсең, капчыклар бор. (күчмәнчелек шартларында) бик зур булганнар, шуннан гадирәге, кечерәге кап-чык дип кечерәйтү формасында аталган. Капчык сүзе күп күрше (мар., удм. һ.б.) телләргә кергән; рус. капчуг, капшук тур. Аникин: 260.

Дерив.: капчыклы, капчыксыз (төрле мәгъ.); капчыклап.