КАПТЫРГА (Будагов II: 3), себ. тат. каптырка «зацеп; кисет, мешочек, который прицепляется к ремню, к седлу и т.п.; крючок» ~ башк. қаптырқа, кырг., алт. һ.б. қаптырға, қаптырғы id., ш. ук «каптырма, калган» ~ монг. хабтурга «аучы янчыгы». Рус. каптурга, хаптурга «аучы янчыгы» тур. Аникин: 259, 260 (шунда төрки параллельләр һәм әдәбият). К. Каптырма. ЭСТЯ V: 271–273.