КАПКА, диал. капқақ «ворота» (Тумашева 1992: 119 һ.б.), «двор» > чув. капка, хапха, мар., удм. қапқа (к. ш. ук татарчадан ярымкалькалар: мар. мардежкапка ~ җилкапка; мар. руш капка, чув. вырас капка ~ урыс капка) < бор. төрки (ДТС: 420) qapγa «капка»; к. ш. ук уйг., кырг., үзб. (ЎХШЛ: 156) қапқа id. (> төркм. диал. ғапға), каз. қақпа id. Чыгт., кырг. телләрендә капқа «тарлавык; үткел» ~ к.-балк. қапхақ «кашлак, тау битләве». К. Капкак, Капу. Федотов II: 311.

Дерив.: капкалы, капкасыз; капкалык . К. түбәндәгене.