КАҢГЫЛ II: каңгыл (каңгыллы) дала шигъ. «степь с широким видом (открывающимся путникам с перевала)», күрәмсең, *каңгыл «дүңгәләк, өермә үлән» сүзеннән ~ төр. kangal «камгак, дүңгәләк; зур урама, бунд», каз. қаңғалақ «механик ургыч-чапкычларның озын-озын калаклы әйләнгече», «орчыкбаш», каңгалау, каңгалаклау «кылдый-былдый тәгәрәү яки әйләнү», тув. каңмыл ~ калм., бур., монг. хамхуул < яз. монг. xamxaγul «камгак, дүңгәләк » ~ кыт. хуаң-ха? Ләкин угыз., бор. төрки һ.б. каң, каңгы (к. Каңгыр-у ) «арба» һ.б.ш. (к. Будагов II: 28). Рус. канмал, конхул, хамхул «камгак, каңгыл» тур. Аникин: 257, 607. К. Каңгы. Чаг. ш. ук Даңгыл дала.