КАНЧЫК, диал. канцык, қанцық «сука», редко «кошка» (к. Тумашева 1992: 118; Дмитриева 1981: 151), «хохотун» (Остроумов 1872: 84) ~ башк. диал. кәнсек «кәнтәй» < гом. төрки қанчық, қанчуқ һ.б. (Räsänen 1969: 230). Тат. кунчык (Бәетләр 1960: 201) id. < қану-чық бор. *кану «эт» тамырыннан, к. Кәнтәй. ЭСТЯ V: 255–256 (күпсанлы параллельләр китерелә).