КАН-У «удовлетворяться; утолить жажду» < гом. кыпч., уйг., чыгт., алт., угыз. һ.б. қан-, каны- (к. Радлов II: 106) ~ бор. монг. (Поппе 1938: 291) qana-, qanγa- id. тәүдә «кан үчен алу (вендетта)» мәгънәсендә булган, к. ш. ук аз. ган-, қаны- «аңлау; аңлашу, килешү». Будагов II: 28; ЭСТЯ V: 251–252. К. Кан, Канык-у.

Дерив.: кандыр-у (төп формадан ешрак кулланыла).