КАНЗА, канзы (Ш. Маннур), диал. (Тумашева 1992: 118–119) каңза, канца «курительная трубка» ~ алт. қанза, хак. хаңса, як. ғаңса, хамса ~ монг. ганза, ганс, яз. монг. γangsa(n) id. < кыт. ганьцзы «төрепкә, челем», к. ш. ук эвенк. ганча, ганса, эвен. қаңса id. < монг.; маньч. гуванцзы «төрепкә; сыбызгы» < кыт. гуанцзы «төрепкә; сыбызгы» дип карала (ССТМЯ I: 139, 165). Канза сүзен тибет. gaŋ-zag id. сүзеннән дип фаразлау да бар; рус. гамза, ганза, гонза һ.б. «төрепкә» тур. Аникин: 162 (бай әдәбият һәм күп вариантлар күрсәтелә).