КАНҖЫГА, диал. (Тумашева 1992: 118) қанцыға «торока (шнур, прикреплённый к седлу для привязывания вьюка, сумки и т.п)» ~ башк. қанйыға, кырг., госм. қанҗыға, каз., к.-калп. қанжыға, чыгт. қанҗуға < бор. төрки, монг. γanǯurγaj (> хәз. монг. ганзега) кантар IV (к.) белән тамырдаш; к. ш. ук алт. кандьыга, кандьага, канйага, аз. ғанжыға һ.б. «канҗыга, кантар». Räsänen 1969: 230–231; ЭСТЯ V: 254–255; ССТМЯ I: 139. Рус. гандзагай (< монг.) «канҗыга» тур. Аникин: 163.

Канҗыга сүзе төрки телләрдән күрше телләргә дә кергән.