КАНӘГАТЬ, диал. һәм иск. канигать «доволен достигнутым; неприхотлив» – иске канәгатьле ~ канигатьле сүзеннән эллипсис, югыйсә гар. қанā‘ат «булганына ризалык, нәфессезлек» (исем), ә менә иске канигъ «канәгатьле» гарәпчәдә дә сыйфат.

Дерив.: канәгатьсез; канәгатьлек; канәгатьлән-ү; канәгатьчел, канәгатьчелек.