КАМЫЛ «стерня» > удм. камъл (Насибуллин: 118), чув. хăмăл id. < гом. кыпч. қамыл «камыл, камыш», шуннан ук башк. диал. қамыл, башк., тат. қамыр (камыр чийә, камырлаwык, камырлык) «дүләнә» (к. БҺҺ II: 132; ТТДС I: 595) < иск. фар. каһи мыл «ук сабы; эче куыш сабак», яисә каһи мури «корыган сабак», к. башк. диал. қамырый «каудан, корыган сабак», төркм. (ТДГДС: 109) кемил «дөге камылы».

Камыл ~ камыр ир. телләрдән бик бор. заманнарда ук алынган булса кирәк, шуннан камыш сүзе дә килә.

Дерив.: камыллы, камылсыз; камыллык; камыллан-у.