КАЛЫН «толстый (о плоских предметах)» < гом. төрки, бор. төрки қалын, қалың > чув. хулăн, холăн, аз. ғалын, як. халың, тув. қылын һ.б. «калын, юан; куе; ишле» ← бор. төрки qal-, qalı- «үсү, зураю, күтәрелү» (тәүдә бу сүз йон тур. әйтелгән). Радлов II: 240; Будагов II: 24–25; Пекарский: 3276; Федотов II: 355. Ясалышы ачык түгел.

Актив деривацияле: калынай-у; калынлык.