КАЛЫК-У, калк-у (калка, ләкин калыкты ) «всплывать, всплыть; восходить; выходить наверх), диал. (Будагов II: 23, ДС I: 74) «вынырнуть, всплыть» < гом. кыпч., төр. қалқ-, қалқы-, аз. галх- id. тат. диал. (Тумашева 1992: 117) калы-, калый- «кыялау; күтәрелү» < гом. төрки, гом. монг. қалы-, тув., хак. халы- «калку, йөзү, кыялау, күтәрелү, сикерү» сүзенең интенсивлык дәрәҗәсе; к. бор. төрки (ДТС: 411–413) qalï- «очып китү, күтәрелү, йөгерү», qalït- «күтәртү», qalïq «күк; югары этаж»; к. ш. ук себ. тат. (Тумашева 1992: 117) калтай-у «күтәрелеп чыгу», калтырма «күтәрмә, ишегалды баскычы». Räsänen 1969: 227. К. Калын.

Дерив.: калкын-у, калкыт-у ; диал. калыкма . К. Калкавыч, Калку.