КАЛ-У «оставаться, остаться» < гом. төрки қал-, қаал-, як. каалы-, хаал-, төркм. ғаал-, чув. йул- < йол- < болг. *йал- < киал < қиал- id., кайбер телләрдә «үлү» мәгънәсе бар; Будагов II: 23–24; Räsänen 1969: 224; Федотов II: 483.

Дерив.: кала, калдык; калдыр-у; калма. Гомумән кал- төрки телләрдә иң актив куллынышта йөргән күпмәгънәле нигезләрнең берсе. К. Калыш-у.