КАЛТАҢ «беспокойный бездельник, праздношатающийся, нищий бродяга» (к. БТДҺ: 183) ~ к.-калп., кырг. қалтақ, қалтаң «калтырап торган, мәлҗерәгән кеше; юньсез, ләкин тиктормас бәндә»; чув. калттак, мар., удм. калтак «мескен; гарип; эшкә яраксыз кеше» сүзе дә бу рәткә карый булса кирәк; ләкин як. халтаң (к. Калтакай ) «ялангач, юка», чыгт. (Будагов II: 62) қалта ғай «түбән ярамсак».