КАЛКАН «щит» < гом. төрки, бор. төрки қалқан, калкаң id. ~ каз. қалқа «япма», қалқан «калкан», яз. монг., як. халха, маньч. қалан, калка, калкан «калкан, каланча; койма, читән; талта», як. қалған «ишек; ишек канаты», хак. диал. каалка «ян капка; ишекчек; ишек» > каз., кырг. қалқа «япма, лапас; ишекле корылма» һ.б. Räsänen 1969: 227; ССТМЯ I: 367.

Калка, калкан сүзе абстракт «химая; сихер кайтару» мәгънәләрендә дә (каз., кырг., себ.) кулланылган һәм шул мәгънәдә рус сөйләшләренә дә (калган) кергән (Пекарский: 3271; Аникин: 242). Төбендә калкан < *кагал-кан «саклану, саклау чарасы» мәгъ. бор. төрки *қага- «каплау, ябу, яклау» фигыленнән. Калкан сүзенә халха монгол «төп монгол» сүзе тоташа. К. Кәлинкә. К. Сафар ов: 56.