КАЛАВЫЗ [каºлаw ы̌з], себ. (Тумашева 2000: 238) калаус, (ЗДС: 150, 381, 382) галаwыс, қалаwыс, қалаус «котомка», (Рамазанова 2001: 18) колоwыс «мешок для подарков невесты», иске тат. қалағуз «кожаный мешок для воды; дорожная котомка» ~ рус. (Аникин: 238) калауз, калауш, калауж, колоучи id. һ.б. иске төрки колавыз сүзеннән булса кирәк, ягъни кулавыз (< колаwыз) капчыгы сүзеннән эллипсис. К. ш. ук Себер телләрендә қалавус, як. халабыс «юл капчыгы», «ашамлык чунтае». Фар. калагуз, галавуз «юлбашчы», колавыз, калавус «курҗын» бу сүзнең шактый борынгылыгын күрсәтә. Төрки сүз булса кирәк. Чаг. Кулавыз.