КАКАЛ (Ш. Маннур) «степное бессточное озеро» ~ себ., алт. диал. қаған «субасар болын; ташкыннан калган күлләвек» > рус. диал. каган id., таган «сазламык» ← как II. Аникин: 231, 522 (арытабангы әдәбият та күрсәтелә). Себ. (Тумашева 1992: 113) қағалақ «саз үләне» сүзе дә шуннан булса кирәк: қағал-ақ «димәк, қағал «калдык күлләвектә үскән үсемлек» мәгъ. дә булган). К. Каганак, Как I.