КАЙРЫ I, диал. кайыр «кора (толстая), луб» ~ чув. хойăр > хуйăр id. бу сүзне бор. төрки *кайырығ < *қаырыг «каерып, суеп алынган нәрсә» дип кенә аңлатып була (к. Будагов II: 32), к. тув. казырык «йомырка кабыгы», як. хатирык «кайры», ләкин ка тамыры үзе *кайр тамырыннан, ә бу тамыр ностратик характерга ия. К. тунг. *хэйр > хэ‾р (ССТМЯ I: 482), удм. кур, кŏр, коми. корй, мар. күр, морд. М. кяр «кайры» (КЭСК: 133), фин. kuori, kaarna, венг. hars, рус. кора, лит. karna һ.б. Федотов II: 352.

Кайры тун тәгъбире «агач кайрысы суында дупланган тиредән тегелгән тун» дигән мәгънәдә.

Дерив.: кайрылан-у.