КАЙРАК I«брусок (точильный)» < гом. кыпч., чыгт., үзб., төр. һ.б. (Радлов II: 21) қайрақ, кайраг, хак. хайрах id. ← қайра-у id. К. ш. ук себ. (Будагов II: 32) қайрағач «кайрак» ~ як. хайырғас «кырчынташ»; монг. хайраг, хаирға ~ тув. хайырға «кайрак», эвенк. (ССТМЯ II: 357–358) кавира «бурташ». К. Кайра-у, Каер.