КАЗЫ-У, диал. кас-у «копать» < гом. төрки, бор. төрки каз-, казы-, төркм. ғазы-, як. хасый-, хаһый-, харый- «казу» < бор. гом. төрки *карғ-, к. иске монг. qaru- «казу» һ.б. Семантик характеры буенча бу сүз бик бор. Төр. kaz-, kazı- «ермачлау, чыю» һ.б. тик «казу» түгел. Федотов II: 368 (әдәбият шунда). К. Казак, Казан, Казан-у, Казна, Казык, Каргын.

Дерив.: казыл-у, казын-у («эзләнү, компромат эзләү» мәгъ. дә кулланыла), казыш-у, казыт-у; казыгыч, казма (көрәк төре), казынты (бу сүзләр гом. кыпч. характерга ия).