КАЗГАН-У миш., қазғану себ. (ЗДС: 267, 376) «добиваться, стараться», «приобретать; заслужить, добыть» ~ гом. кыпч. (куман телендә үк бар), бор. төрки, уйг. һ.б. қазган-, qazγan- id., күрәсең, бор. *қазға- яки *қазғы-, *қазығ нигезеннән, ләкин бу фигыльнең үзе дә, бүтән юнәлешләре дә сакланмаган. Гомумән, әлбәттә, күп дериватлы qaz- < *qarγ- тамырыннан. Әд. казан-у (к.) угыз телләреннән (аларда -ғ- төшеп калучан). Будагов II: 14; Räsänen 1969: 243.

Казган-у элекке әд. телдә ешрак кулланылган. Бу сүзнең казан-у дан беркадәр мәгънәви һәм стилистик аермасы бар.

Дерив.: казганчык «тырыш, иҗтиһатлы; максатчан», казгалан-у (ЗДС: 376) ← *казга (сүзеннәнме?).