КАЗА «убыток, ущерб, возмещение убытка; вред, возмещение вреда» < гар. қад̣ā «бурыч; язмыш; бер казый карамагындагы участок» (к. Будагов II: 58), гомумән «суд алдында җавап бирү, суд карары нигезендә штраф һ.б. түләү» сүзеннән, қд̣й тамырыннан, шуннан ук к. Казый. Төрки телләрдә каза сүзе асылда қазалық «штрафлык» дигәннән эллипсис (элекке телебездә «каза» мәгъ. казалык диелгән дә). Хәз. яз. әд. телдә каза сүзен «афәт, авария» мәгъ. куллану күренгәли (стилистик җәһәттән бу дөрес түгел).

Дерив.: казалы, казасыз; казалан-у. Казага калдыр-у «вакытында башкармыйча, киләчәккә калдыру».