КАЕШ[қаºй ы̌ш] «ремень» > чув. кайăш, мар., удм. кайыш (күрше телләрдә бу сүз диалекталь сөйләмдә генә очрый) < гом. кыпч., гом. төрки (Радлов II: 44) қайыш (> нуг., каз., к.-калп., кар. қайыс), төркм. ғайыш < бор. төрки (ДТС: 404) qaïš, qadïš > як. хатыс id., ш. ук хак. хайыс, хаас, тув. қаас id. кай- < qa- «каю» фигыленнән (каеш «каелган билбау, каюлы кушак»). Күп күрше телләргә кергән, к. лезг. қайиш «тукылган каеш».

Дерив.: каешлы, каешсыз; каешлык; каешлан-у.