КАЕНСАР [қаºй ы̌нсар] «березняк» < иске кайынзар id.: -зар//-зәр «урын, -лык» мәгънәсендә фар. теленнән алынган кушымча, к. ш. ук имәнсар, усаксар. Тат. теленнән тыш уйг. қейинзар id.