КАЕМ[каºй ы̌м] диал. (ТТДС I: 188) «осуждение» ~ каз., кырг. қайым «чиратлашып, берсе артыннан берсе үләң әйтү» < гар. қа’им «бер-берсен алмаштырып тору тәртибе, чиратлашып дәвам итү», қwм «басып тору» тамырыннан, к. Кыямәт. К. ш. ук төркм. ғайым «үҗәт».

Дерив.: кайымнаш-у (БТДҺ: 180) «телләшү; сүзгә сүз иярү», кайымцыл (ЗДС: 367) «гаепләүчән».