КАГАН тар. «каган, император (в древнетюркских государствах, а также в Киевской Руси до принятия христианства)» < бор. төрки (ДТС: 405) qaγan id.; иске төрки телендә бу сүз хақан яңгырашында ешрак очрый. Кытай һәм фарсы чыганакларында бу сүз кимендә IV г. бирле билгеле. К. Хан. Будагов II: 1; Менгес: 107–111; Фасмер II: 155; Kalkan: 66–68.

Дерив.: каганат, каганлык (беренче вариант халыкара термин, гарәпчә булса кирәк).