КАГАЙ-У «задирать голову; окаменеть с задиристым и надменным видом», башк. (БТДҺ: 181), каз. қақай- у «башны артка ташлау», «кату». Ләкин тат. (ЗДС: 368, 380) какай-у, қақай-у «боегу, ябыгу; күңел төшмәүдән ялкаулану» ~ каз., к.-калп., кырг. қағау- «катып калу» ← қақ «каты өслек; кипкән күл төбе», к. Как II. Монда төрле тамырлар булырга мөмкин.