КАВЫШ-У [қаºw ы̌ш-] «соединиться, сойтись (о влюблённых)» < уйг. қаwыш-, каз., к.-калп. қаўыс-, кырг. қоош-, аз., төркм. говуш-, төр. kаvuş «кавышу», нуг. қавыс- «кояш баю (көрчегенә җитү)» < алт., тув. қабыш-, алт. диал. кууш-, кобыш-, бор. төрки (ДТС: 399, 337–338) qabūš-, qavïš- «кавышу» – кап-у сүзенең «эләгү, туры килү» мәгънәсеннән (чаг. тат. балык кабу; ә, каптыңмы?), к. Joki 1952: 175. К. Кушыр-у.