КАВЫРСЫН II[қаºw ы̌рс ы̌н] диал. (Тумашева: 125) «сухой стебель злаков», Себ. (ДС III: 69) қағырсын id. < бор. монг. qaγurasun, qawurasun «корыган башаклар, чемнәр, салам» (-sun җыелма күплек кушымчасы), хәз. монг. гауурсун, бур. гуурһан id. ← гуур, гауур < *qaγur «башаклы үсемлек сабы», к. Кавыз II. К. ш. ук Кагурцын, Каурый. Räsänen 1969: 242.