КАБИЛӘ «племя, род, клан» < гар. қабūлä «ишләр, охшашлар төркеме; кабилә», қбл «охшаш булу» тамырыннан, чаг. иске әд. кабиленнән «кебекләрдән».

Дерив.: кабиләче, кабиләчелек; (күп) кабиләле.