ЙӨРӘК, диал. җөрәк «сердце; храбрость» < гом. төрки, бор. төрки йүрэк, к.-балк., кырг. җүрöк, каз., к.-калп. жүрэк, җүрэк, чув. çĕре [счөрә] < *җөрәг id. ~ яз. монг. ǯirüke >> бур. зүрхэ, бор. монг. ǯürüken «йөрәк». Гадәттә йөр-ү < йүр- сүзеннән дип аңлатыла. К. ш. ук аз. үрәк, үрек, як. сүрэк «йөрәк, күңел». К. Поппе 1938: 211; Räsänen 1969: 213; ССТМЯ I: 278; ЭСТЯ IV: 270–271; Федотов II: 414–415.

Дерив.: йөрәкле, йөрәксез; йөрәклән-ү.