ЙӨҢ, йүң, йöн диал. «дёрн; борозда» (Тумашева 1992: 85–88) ~ алт. йöң, дьöң «ук каурые; кәз», алт. диал. jоң, дьоң, туба. ноң «сөрелгән буразнадагы сирәк үлән» ~ чув. çăм [счŏм] > дуом «чүп үлән» (к. Räsänen 1969: 210–212).

Йөң сүзе төрки халыкларның бабалары игенчелекне яхшы белгәнлекләрен дәлилли.