ЙОТА, йода (брб., ЗДС: 254) «голень, верхняя часть ноги; икры ног» (ни өчендер қыр йота дип тә әйтелә) < уйг. йота, бор. төрки (ДТС: 269, 275) joda, jota id. Гомумән киң таралган сүз: сары уйг. jota, juta, jovta, javta «сарык аягында үзенчәлекле сөяк», алт. сөйләшләрендә дьодо, йодо, йöдöб чота «балтыр сөяге һ.б.», каз. жота, кырг. җотаа «итләч тән әгъзасы», як. сотуруо, сутуруо «тез капкачы; тез турысына махсус (өшемәсен өчен һ.б.) ямалган ямау; калын чалбар» > рус. диал. (Аникин: 507, 514–515) сотуры, сутуры «биек (тездән өскә күтәртелгән) итек» яки «бик калын ыштан» (төрле төрләре күрсәтелгән). Як. сүзе (< бор. *җота орагı «йота урамасы») барча себ. телләренә алынган. Räsänen 1969: 207.

Чаг. тат. диал. җуда «дөя йоны» (дөянең тезләрендә аеруча мул булган йон).