ЙОН, диал. җŏн, йөн, җөн < гом. кыпч. йун, йуң, алт. дьун, дум, хак. диал. дьуғ, чуг, як. суң, суңк ~ чув. çăм «йон». Күпчелек төрки телләрдә палаталь вариант: куман., чыгт. йүң, к.-балк., кырг. җүн, каз., к.-калп. жүн, алт. диал. ньуң, тув. йүм, бор. төрки jüŋ, jük «йон; мамык; каурый» (ДТС: 285–289); вариантларның күплеге монда ике иҗекле сүз булганлыгын сөйли һәм алт. дьууң «каурый» да шуны күрсәтә. Räsänen 1969: 211; Федотов I: 93; ЭСТЯ III: 267–268.

Тикшеренүчеләр бу сүзне төк < түк сүзе белән тамырдашлыгы ихтимал диләр.

Дерив.: йонлы, йонсыз, йонлач; йонлан-у. К. Йөнтәс.