ЙОМЫЛ-У[йŏмŏл-] «пускаться в бег во всю мочь» > мар. йумыл- «ташлану, һөҗүм итү (кешегә – ат тур.)» ~ үзб. йумул- «йомылу» id. Төр. сүзлекләрендә бу мәгънәне yumul- «(күз) йомылу, яшерелү һ.б.ш.» белән бергә бирәләр. Безнеңчә, бу йомылның нигезе йом-у «йомыш-юлга чабу (йөгереп китү)» булырга тиеш, к. Йомыш. Чаг. ш. ук чув. йăмăл- «(йомышка йөреп) ару-талу» – тат. сөйләшләреннән булса кирәк.