ЙОМЫК[йŏмŏқ] «замкнутый» ← йом-у сүзеннән (йом-ык «йомылган»); гом. төрки йумуқ id. Тат. диал. (ЗДС: 252) йомоклы «оешкан».

Дерив.: йомыкый < йомыккай «замкнутый; застенчивый».