ИХАТА «ограда; приусадебный участок земли, двор» < гар. ихāт̣а id. хwт «әйләндереп алу, саклау» тамырыннан, шуннан ук к. Мохит . К. ГТРС: 185.
Дерив.: ихаталы, ихатасыз; ихатала-у.