И-Ү[ийү], диал., башк. ĕй-ү «гнуть, согнуть (вниз); опустить (голову)» ~ каз., к.-калп., кырг., алт. диал. и- (ий-), аз., госм. еу-, алт. диал., куман. äң- id. (к. Радлов I: 658–710) бор. төрки еg-, äg- > бор. кыпч. *әw- > чув. ав id., к. ш. ук тув. эг-, ээг-, як. (Пекарский: 887–900) iäx- id. һ.б. Räsänen 1969: 37.

Севортян (ЭСТЯ I: 330–332) бу сүзне төр. еg, еу ~ тат. ик (иксез-чиксез) «кырый, чик; текә тау бите» сүзе белән чагыштыра. К. ш. ук Федотов I: 23.

Дерив.: идер-ү, иел-ү.