ИСЕМ «имя (человека); название; имя существительное» < гар. исм id.

Дерив.: исемле, исемсез; исемлә-ү (> исемлән-ү, исемләт-ү); исемләш-ү; исемдәш. Иске грамматик терминологиядә исем «мәгънәле сүз», шуннан исме зат «исем (сүз төркеме)», исме сыйфат «сыйфат», исме мәгъруф «ялгызлык исеме» һ.б., к. Будагов I: 46–47.