ИРЕН-Ү «лениться», диал. ш. ук ирек-ү ~ хак. ирiн-, гом. кыпч., үзб. эрин-, шор., уйг., чыгт., госм. äрiн- «иренү, ирегү, үзен иркен сизү» (Радлов I: 767–768) ир-ү < эр-, төркм. иир- «ару, талу» фигыленең кайт. юн. ЭСТЯ I: 376–377.

Барлык кыпч. телләрендә иренчәк < эринчэк, эринчäк (куман. äрицäк, нуг., каз., к.-калп. эриншэк, үзб. эринчак) сүзе характерлы. К. Ирү.