ИРГӘШ-Ү, иргәләш-ү (к. Будагов I: 185–189; ТТДС I: 148) «яростно спорить» > мар., удм. аргаш- < äргäш- «тиргәшү, үчләшү» < гом. кыпч. *эргәш-, *эригаш- к. каз., к.-калп. ерегис-, ергелес- «үҗәтләшү», уйг. әргәш-, үзб. эргаш- «ирешү, кызып-кызып бәхәсләшү» ← *эргә- кырг. эрги-, ком. эрик- «ярсыну, рухлану» һ.б. Чаг. Иреш-ү II. Чаг. ш. ук к.-балк. эриш «комарлы; көнчел; бәхәс».

Дерив.: иргәштер-ү.