ИРГӘШ «брань; ссора». К. Иргәш-ү .

Иргәш сүзе элекке ядкәрләрдә «үчекләшү күренеше», аннары «иярүче, иярчен, тәкълитче; дәвамчы» мәгъ. очрый. Монда ике тамыр.