ИҢРӘ-Ү «стонать» < гом. кыпч., к. каз. эңрä-, ĕңре-, чыгт. (Радлов I: 716) äңрä-, бор. чыгт. – бор. монг. (Поппе 1938: 161) еңrе-, еŋrеn-, үзб. иңра-, кырг. эңгире-, к.-калп. аңыра- «иңрәп елау» эң//иң//ың ымлыгыннан; к. ш. ук чув. (Ашмарин I: 121) ĕнĕр- «иңрәү». К. Ыңгыраш-у. Федотов I: 153–154. К. ш. ук кр.-тат., төр. һ.б. (ЭСТЯ I: 266–267) иңле- «иңрәү».

Дерив.: иңрән-ү, иңрәш-ү, иңрәт-ү.