ИҢКЕЛ, иңкү «пониженный (рельеф); ложбина» ← иң-ү (к.); чаг. баткыл, үткел, чоңгыл һ.б.ш. Иңкү < эңкү, кырг. эңкүү – гом. кыпч. сүзе.

Дерив.: иңкеллек.