ИҢ I, себ. әң, ән «плечо, загривок; ширина» (гомогенность этих значений мы считаем очевидной) < гом. кыпч., үзб. эң, уйг. әң id., монг. эң «иң, киңлек» ~ чув., удм. ан < болг. *әң > мар. äң, аң «иң, киңлек; тукыма, киндер»; к. ш. ук чув. ана < болг. *әңәг > мар. äңä, äңгä, анга, удм. диал. аңа «җир үлчәме: 2/3 дисәтинә, 16 сутый һ.б. – төрле җирдә төрлечә» (к. Иванов, Тужаров: 22; Саваткова 1981: 13–14; Гордеев I: 43–44; Насибуллин: 105).

Иң ~ эң ~ әң < эгин булса кирәк, к. уйг. әңин, әңил, алт. ийин «иң, җилкә», ээн «иң, киңлек», шор., чыгт., сарт. (Радлов I: 698) äгiн, тув. эгин «иң», яз. төрки ekin id. → ekni «иңе» (к. Поппе 1938: 177) һ.б. Эгин < экин нигезе исә бор. эк, әк «кырый, чик» сүзенең инструменталь килеш формасы булырга да мөмкин. К. Иңсә. Räsänen 1969: 37; ЭСТЯ I: 225–227; Федотов I: 43.